Verskil tüsken versys van "Nedersaksische sagen en legendes"
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Demonische motieven |
|||
Regel 2:
[[Ofbeelding:Ets 1660 van Gerrit van Goedesbergh met witte wieven in grafheuvels.jpg|thumb|300px|[[Witte wieven]] op een ets uut 1660 die, volgens geschiedschriever Johan Picardt, in grafbulten woont]]
'''Nedersaksische sagen en legendes''' bint vertellegies die as in de [[Nedersaksisch]]talige gebieden mondeling deuregèven bint of nog wördt, daoras boavennetuurlijke elementen of niet warkelijk bestaonde wezens een rolle in speult. Vake wördt d'r laandschoppelijke kenmarken mit verklaord, zoas in 't [[Drenthe|Drèentse]] vertellegien van de duvelskoele: van een diepe koele bi'j een boerenspil op [[Koekange]] vertelt ze det die de duvel emeuken hef deur mit zien linkervoet op de grond te staampen.
't Nedersaksische taalgebied kent een köppel typische motieven en demonische wezens, daoronder de ''[[roggemoer]]'' (een kienderschrik in 't koren), ''[[aulk]]en'' (''ollerkes'', ''oelken'', ''ulken'', ''oabeltjes''; det bint in heugtes wonende dwergen), ''[[witte wieven]]'', ''[[hunen (mythologie)|hunen]]'' (reuzen, daorvan de [[hunebed]]den), ''[[heemannegie]]s'' (dwergachtige netuurdemonen, e-kenmarkt deur heur roep 'hee') en d'olde bisschop [[Bernard van Galen]] ([[Bommen Berend]]) as wilde jager of berieder van de höllewagen. Dizze feguren viej ok in angrèenzend Duutslaand.<ref>Jurjen van der Kooi, 'Orale literatuur in Oost-Nederland'. In Henk Bloemhoff, Jurjen van der Kooi, Hermann Niebaum en Siemon Reker (red.), ''Handboek Nedersaksische Taal- en Letterkunde''. Van Gorcum: 2008. Blz. 427</ref>
Hieronder bint sagen en legendes verzameld per streek of plaatse, die weer binnen regio's/pervincies bint in-edield. De sagen bint zoveul meugelk eschreven in de taal van de streek in kwestie.
| |||