Eankelklaank

Nen Eankelklaank, in de sproaklear ook wal monoftong eneumd, is nen kleenker den't vanof zin begin töt an zin eande dezelfde plek van oetsproake heuld. Neersassiese vuurbeelden zeent de [eː] en de [y].

Elke gesprökkene sproake in de wearld hef eankelklaanken. Duurdet in wat sproaken laankzaam an de eankelklaanken veraandert in tweeklaanken, ontsteet sproakveraandering. Modersprekkers van sproaken meant mangs det ze ne eankelklaank maakt, terwiel at ze nen tweeklaank zeggen. Dit is bievuurbeeld t geval in t Eanters, woerin't de oo-klaank zo as oet groot feaitelik wörd oet esprökken as [ɣɾʊət].

Zeet ok

• Tweeklaank
• Sproaklear