Verskil tüsken versys van "Urkers"

▲Ut veraol wat ik jelui nou wil doen is echt gebeurd en voent allef in de jaoren tachtig van de vurige ieuw plaos. Wai visten zoas gewoen in de zoemermoonden om de noord en avenden daoromme in Ansolm, ielemaol in ut noorden van Denemarken. We wazzen viertien dagen van eus in daornao un lang wiekend op Urk. Vor iene die net etrouwd is gien pretjen, mar ut wierzien was dan ok apart fain, mar dat effien terzeede. Suundes saves om twaolf uur sting ut bussien wier te toeten vor de duur en mozzen we de barre reaze wier anvaorden nor boord, un rit van een uur of niegene, tiene. Ik voer toen mit un vraigezel, die om ut zo mar te zeggen, graag un bietjen luste. Nou is dat gien ramp want dat lusten de mieste minsen die ik kin wel. Varder was ur niks op Klaos an te marken, ai woende bai zun ouwe mimme en zurgde goed vor ut ouwe mins. Mar op un keer was Klaos arreges bleeven plakken, in, je begreepen ut wel, ut was un bietjen laoter dan normaol eworren. Om veef vor twaoleven was ie ur bientjen over in koemen zealen in ad gaauw zun spulletjes bai unkanger egriepen vordat ut bussien kwam.

▲De reaze vurliep vorspoedig, ai ding un lekker knippien in ut bussien en skeut wakker toen ze al an de Deense grins stingen, ze wazzen dus al un lekker indjen op weg. Mar toen gebeurde ut; de passen mozzen tevuurskeen koemen in worden duur egieven nor de sjefeur die ze op z’n beurt an de douanebeampte gaf. De man bekiek ze iene vor iene, zeen niks mar pakte zun zoeklicht in skien toen nor binnen om al die snuuten te bekieken. Toen vroeg ie an de sjefeur waor of die vrouwe mit dat raore ding op ur oofd nou eageluk was… De skrik sloeg Klaos om zun arte, want ur ging um een liggien branen. En inderdaod: op zun pas sting gien foto van umzelf, mar van zun ouwe mimme! Ai ad in z’n aost de pas van ouwe Jaauwkien mie egriepen in plaos van zun eagen. Wat of ze ok zeenen tugen de beampte, ur was gien praoten tugen, Klaos kwam de grins niet over. In ut eande van ut veraol was dat ie op zun ientjen mit un taksi terogge nor Urrek kon in zun maos mit zun veven varder nor Ansolm. Of ie an de Deuse grins ok nog kontroliert worde durref ik niet te zeggen. Afain, Klaos zun week zat ur op in ut koste um ok nog un lekker klirtjen geld . De meraol van dit veraol is, in dat eaw ik van un ouwe visserman elaard : acht is maar dan duuzend in daor zullen we ut dan maar op ouwen.