De beruumdse passaoge uut dit wark is waorschienlik ''De dolle mèènse'', waorin Nietzsche God niet allene dood verklaort, maor ok de dood van God in metslepend proza verklaort (eveniens vertaoling van [[Pé Hawinkels]]):
§125 De dolle mèènse. - ''He-j 't nie heurt van de dolle mèènse, die op klaorlichte maorn 'n lanteern opstak, op de markte gung lopen en onopholdelik reup: 'Ik zuke God! Ik zuke God!' - Omdat d'r daor juuste vulle van de luu bi'jeinstonden die nie an God geleuven, verwekte hi'j 'n groot gelach. 'Is e söms verleuren egaone?' vreug d'r iene. 'Is e verdwaold as 'n kind?' vreug 'n aander. 'Of hef e zich verstopt? Is e bange veur oons? Is e scheep egaone? Naor 't butenlaand vertrökken?' - Zo reupen en lachene zi'j deur mekare. De dolle mèènse sprung midden tussen hen in en deurboorde hen met zien blikken. 'Waor God hen is?' Reup e uut. 'Dat za-k jullie zeggen! Wi'j hebt 'm edood - jullie en ikke! Wi'j allen bint zien moordenaars! Maor hoe he-w dit edaone? Hoe he-w de zee kunnen leugdrinken? Wie gaf oons de sponze om de horizunne uut te vegen? Wat he-w edaone, toen wi'j disse aarde van heur zunne löskoppelen? In wukke richting beweegt zi'j zich now? In wukke richting bewege wi'j oons? Vöt van alle horizunnen? Valle wi'j nie an ien stuk veddaveddan? En wel achterwaarts, ziedwaarts, veurwaarts, naor alle kaanten? Is d'r nog wel 'n boven en benee? Dolen wi'j nie as deur 'n onendig niets? Aodemt oons de ledige ruumte in 't gezicht? Is 't nie kolder wödden? Is nie veurtdurend nacht en stieds meer nacht in antocht? Mut d'r smaons gien lanteerns wödden an-esteuken? Heure wi'j nog niets van 't gedruis der doodgraovers die God begraoven hebt? Roeke wi'j nog niets van de goddelikke ontbinding? - ok goden raakt in ontbinding! God is dood! God blef dood! En wi'j hebt 'm edood! Hoe zu-w oons troosen, wi'j moordenaars? 't Heiligse en machtigse dat de weerld töt dusverre bezeten hef, is onder oonze messen verbloed - wie wist dit bloed van oons of? Met wat veur water ku-w oons reinigen? Wukke zoenöffers, wukke heilige speulen zu-w mutten bedèènken? Is nie de grootte van disse daod te groot veur oons? Mut wi'j niet zulf goden wödden um heur weerdig te schienen? Nooit was d'r 'n grotere daod - en wie d'r ok nao oons geboren wödt, omwille van disse daod beheurt hi'j töt 'n hogere geschiedenisse dan alle geschiedenisse die töt dusverre west is!' - Hier zweeg de dolle mèènse en keek opni'j zien toeheurders an. Ok zi'j zwegen en keken bevreemd trugge. Endelik wörpen e zien lanteern op de groond, zodat die in stukkies sprung en uutdoven. 'Ik köm te vrog,' zee e toen, 'tis mien tied nog nie. Dit ongeleufelikke gebeuren is nog onderweg. 't Maak 'n omweg - tis nog nie töt de oren der mèènsen deur edrung. Bliksem en donder hef zien tied neudig, 't licht der gesternte hef tied neudig, daoden hef tied neudig, ok naodat ze daone bint, om zeene en eheurt te wödden! Disse daod is nog stieds verder van hen of dan de verste gesternten - en toch hebt wi'j heur zulf verricht!' - Men vertelt verder, dat de dolle mèènse diezulfen dag nog verschi'jdene karke binnen-edrung is en daor zien 'requiem aeternam deo' an-eheven hef. Naor buten ebracht en ter verantworing reupen zol e telkens allene maor 't völgende antwoord hebben: 'Wat bint disse karke eigenlik nog, as zi'j niet de graoven en gedenktekens Gods bint?'''
