Verskil tüsken versys van "Søren Kierkegaard"

Kierkegaard steltstellen datdet de [[taal]]e oons vervremdtvervrumdt van de levende [[ervaoring]], an ezieneziene zi'j 'n [[abstrakt]] gegeven is. Ok kump wi'j in zien wark tegen datdet hi'je [[deenken]] en [[bestaon]] as twi'je verschillende dingen zut. Hi'j zee dan ok datdet bestaon niet dacht mut wödden, maar leefd. Dit betekend dan niet datdet disse twi'je niks met mekaare te maken hef, want bestaon giet zelfs zo nauw saomen met [[existentieel]] deenken, datdet 't met mekaare deurweven mut wên. Kierkegaard gef in dit opzicht 'n ni'je betekenis an Hegels term ''synthese''. Better is 't misschiene te spreken van 't Deense begrip "Sammensætning". Het ''krachtens het absurde'' kreg hier zien beslog. De Waorheid is 'n saomenstelling van önverbindbaarheden, die desondaanks bint saomen steld. 't Geleuf krachtens 't absurde is dan ok de diepste warkelukheid en völgens Johannes Silentio 't hoogs haolbare veur 'n meense.'t Geleuf is niet deur 'n meense te bewarken, God mut zelf daor as instaantie bi'j wên.

't Eerste is objektief deenken: het is onverschillig tegenover bestaonsvraogen en bestiet uut objektieve waorheden (waorheden as '1 + 1 = 2 en ' 'n groot deel van Nederlaand lig önder 't zeeniveau'). 't Twi'jde is subjektief deenken: 't bezit gien objektieve waorheid (zo ku'j bi'jveurbeeld beweren datdet 't niet goed is um 'n meense dwars te zitten, maar ku'j die niet önderboowen met waorheden, 't is naomeluk 'n weerde).

Meensen besteed völgens Kierkegaard hun leven an onbedudende gedachen (zo as: 'Zit mien haor wel goed?') en zinloze ondernemmingen (zo as: ' 't doe van 'leuke dingen' '). Dit keurt e ten zeerste of; hi'j deenk datdet 'n meense is op boowd uut allmaole subjektieve waorheden. As men disse ontdekt wöd 't leven warkelukker en dieper.

Warkelukheid bestiet, a'j 't Kierkegaard vraogt, maor is niet uut te drukken in 'n taole, umdatumdet wi'j dan metiene subjektieve, abstrakte weerden d'r an verbind.

't Boek 'Enten-Eller' (vertaolt as: 'Of-of') is 'n veurbeeld van direkte kritiek van Kierkegaard op Hegel. Hi'j gaf Hegel d'r de skuld van datdet 't verstaandelukke leven van 'n heule generaotie öntmeenslukt was. De oorzaok hiervan vund Kierkegaard 't feit datdet Hegel de oer-logica van Arostoteles an had epast.

Met zien literatuur wol Kierkegaard de lezer 'n spiegel veurholden die, 'wanneer d'r 'n aape in kek, d'r gien apostel spiegelt'. Zien spesifieke existentialisme laot zuch illustreren an 't völgende citaot: ' 't Is allmaole waor wat de filosofie zeg: 't leven mut achterwaorts wörn begrepen. Maor dan verget men de twi'jde zinne: datdet 't veurwaorts mut wörn eleefd. Wat 'n zinne. Hoe diep iej d'r aover naodeenkt, uuteindeluk is 't zo datdet 't leven tiedens 't äärdse nooit heelmaole wöd begrepen, juust umda'k nooit volledig rust kan kriegen um die positie in te nem: achterwaorts'.