Halverwege de zestiende eeuwe begunt dizze theorie echter al barssies te vertonen. De Fransman George Cuvier ontdekten an 't eendeende van de 16e eeuwe det de geschiedenisse van 't leven vaste-lig in fossiele ofdrukken. Ok zaag e det fossielen diep in de bodem minder liekenliekt op moderne soorten as fossielen an de oppervlakte. Cuvier trök hieruut de conclusie det soorten wel degelijk kunt uutstarven. De Schotse geologen James Hutton en Charles Lyell ontdekten in dezölfde periode det de eerde evörmd is deur natuurlijke processen en veraandert deur continue, langzamelangzaome acties en nie deur plotselinge gebeurtenissen. De eerde mut dan ok völle older wezen as duuzenden jaoren. Bovendien kunt zulke langzamelangzaome processen op de lange termijn grote veraanderingen teweeg brengen.
