Verskil tüsken versys van "De vrolike wetenschap"

Nietzsche stelden dat wenneer d'rder 'n demon an oe zolzollen verschienen en oe zolzollen openbaren dat alles zich onendigoneandig herhaalt, ie eerst wanhopig en bi'jna gek zollen wördenwödden, mar daornao, naoda-j oe d'rinderin hebt berust, zol levenlewen in de vrolijkevrolike wetenschap da-j alles al iens edaoneedaon hebt. Di-s de'n ultiemeultiemen gelukzaligheid volnsvolgns Nietzsche.

In dit boek kump ok de bekende uutsprake "God is dood" veur in de paragrafen 108, 125 en 343. VolnsVolgns sömmigensommigen zeg Nietzsche hier expres nie "God bestiet nie".

De vertaling van P. Hawinkels van §108: Ni'je gevechten. '' - Toen Boeddha dood was, vertonevertoonden men nog eeuwenlange zien schaoduw in 'n grottegrot, - een'nn ienörmeienormen huveringwekkende schaoduw. God is dood: mar zo as de mèènselijkemeanslike eerd now ienmaoleienmaol is, zult d'rder misschiene nog millennia lange grotten bestaon waorin men zien schaoduw vertoont. - En wi'j - wi'j mut ok nog zien schaoduw overwinnen!''

Hier verwes Nietzsche naor 'n concept van [[Plato (filosoof)|Plato]]: de [[allegorie van de'n grottegrot]]. A-j oen helehelen levenlewen vast-ebönden in 'n grottegrot leeft, met achter oe 'n vuur waor mèènsenmeansen veurlanges loopt, dan ken ie allene mar de schaoduw die op de wand veur oe wördwöd projecteerdeprojecteerd. Die schaoduwen bint oen warkelijkheidwarklikheid en ie kent niets aandersaans. Wenneer ie lös-emaakt wördtwödt en 't vuur zötziet, de mèènsenmeansen en zölfs het licht van butenbuuten, dan zozö-j niet kunnen wennen en terugge willen.