De beroemsn tekste uut dit wark is waorschienlik ''De dolln mèènse'', waorin Nietzsche God nie allinnig veur dood verklaort, mar ok de dood van [[God]] in metsleppnd proza verklaort:
§125 De dolle mèènsemeanse.'' - He-j 't nie eheurt van 'nde dollndollen mèènsemeanse, die op kloarlichte morn 'n lanteern opstakopstaak, op de markt gungngungen loopnlopen en onopholdlik reup: 'Ik zuukezuke God! Ik zuukezuke God!' - Umdat d'rder doar juustejuustem völle van de luu bi'jeinstönnenjeinstön die nie an God geleuvngeleufden, verwektnverwekten e 'n groot gelach. 'Is e manks verleurn egaone?' vreug d'rder iene. 'Is e verdwaald as 'n kind?' vreug 'n aander. 'Of hef e zich verstopt? Is e bange veur oons? Is e scheep egaone? Naor 't buutnlaandbutenlaand vertrökknvertrukken?' - Zo reupnreupen en lachnlachen zi'j deur mekare. De dollndollen mèènsemeanse sprung middnmiln tussn hen in en deurboorde hen met zien blikknblikken. 'Woar God hen is?' Reup e uut. 'Dat za-k jullie ze-ngzeggen! Wi'j hebt 'm edood - jullie en ikke! Wi'j allnallen bint zien moordenaars! Mar hoe he-w dit edaonedaone? Hoe he-w de zee kunnen leugzoepen? Wie gaf oons de sponse um de horizunne uut te veejgen? Wat he-w edaon, toe wi'j disse aarde van heur zunne löskoppelnlöskoppelden? In wökke richting beweegt zi'j zich nownoe? In wökke richting bewege wi'j oons? Vort van alle horizunnen? Valle wi'j nie an iene stuk verdan? En wel achterwaorts, ziedwaorts, veurwaorts, naor alle kaanten? Is d'rder nog wel 'n boovnboven en beneen? Dole wi'j nie as deur 'n oneandig niets? AodempAosemt oons de ledige ruumte in 't gezichte? Is 't nie kolder ewöddnewödden? Is nie veurtduurndveurtdurend nacht en stieds meer nacht in antocht? Mut d'rder smorns giengin lanteerns wödden an-esteuken? Heure wi'j nog niets van 't gedruis der doodgravers die God begraaft hebt? RôekeRoeke wi'j nog niets van de godlike ontbinding? - ok goden raakt in ontbinding! God is dood! God blef dood! En wi'j hebt 'm edood! Hoe zö-w oons troosntroosten, wi'j moordenaars? 't Heiligse en machtigse dat de wereldweerld töt dusverre bezeten hef, is onder oons messen verbloed - wie wist dit bloed van oons of? Met wat veur water kö-w oons reinigen? Wökke zoenoffers, wökke heilige speulnspeulen zö-w muttnmutten bedèènkenbedeanken? Is nie de grootte van disse daod te groot veur oons? Mutte wi'j niet zölf goden wöddnwödden um heur waordig te schîenenschîê? NooitNums was d'rder 'n grootre daod - en wie d'rder ok nao oons geboren wödt, umwulle van disse daod beheurt hi'j töt 'n hoogre geschiedenisse dan alle geschiedenisngeschiedenissen die töt dusverre ewestewes bint!' - Hier zweeg de dollndollen mèènsemeanse en keek opni'j zien toeheurders an. Ok zi'j zwee-ngzwegen en keeknkekken bevrömd trugge. Eandlik wörpn e zien lanteern op de grond, zodat denne in stukkies sprungnsprungen en uutdeuvnuutdeuven. 'Ik komme te vrog,' zee e toe, 't is mien tied nog nie. Dit ongeleufliknongeleufliken gebeurngebeuren is nog onderweg. 't Maak 'n umweg - tis nog nie töt de oren der mèènsenmeansen deur edrungnedrungen. Bliksem en donder hef zien tied neudig, 't licht der gesternte hef tied neudig, daodndaoden hefhebt tied neudig, ok naodetnaodat ze daondaone bint, umme ezîenezîene en eheurt te wöddnwödden! Disse daod is nog stieds verder van hen of as de verste gesterntn - en toch he-w heur zölf verricht!' - Men vertelt verder, dat de dollndollen mèènsemeanse diezölfendiezölfden dag nog verschiedneverschiedene karknkarken binnen-edrungnedrungen is en doar zien 'requiem aeternam deo' an-eheevneheven hef. Naor buetnbuten ebracht en ter verantworing ereupnereupen zol e telkens allinnig mar 't volndevolgnde antwoord he-mmnhemmen: 'Wat bint disse karknkarken eaglik nog, as zi'j niet de graavngraven en gedeenktekensgedeanktekens Gods bint?''''
