Verskil tüsken versys van "Wikipedia:Algemene Nedersaksische Schriefwieze"
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Der is nog absoluut gin konsensus aover ans2.0, en dit is dus völ te vlot um in te voeren |
de aofespreuken wiezigingen derin verwarkt (zie overleg) |
||
Regel 49:
|
|[ɛː]
|waeter (stl), laeven (sdz), baere (gos)
|fête (Frans)
|-
Regel 70:
|eyewitness
|-
|ao{{Info|Zie
|
|[ɔː] of [ɒː]
Regel 79:
|
|[ɔːi] of [ɒːi]
|fraoi (
|flogin (IJslands)
|-
Regel 100:
|maklik (Afrikaans)
|-
|ea{{Info|Zie commentaar bij klinkers}}
|zie ook: ae
|[
|
|
|-
|eai
|zie
|[
|
|räich (Luxemburgs)
|-
|ee
Regel 144:
|i
|uitgesproken als ''ie'' in open lettergreep
|[ɪ], [ə], [ɪː] of [
|zitte (act), lill'''i'''k (alg.), hin, Drint, ind (gos)
|bit (Engels)
|-
Regel 196:
|Köln (Duits)
|-
|oa{{Info|Zie
|de "Groningse oa"
|[oː], [oːə], [ʊː], [ɔː] of [
|
|gå (Zweeds) / þvo (IJslands)
|-
|oai
|j-klank na de "Groningse oa"
|[oːi], [ɔːi] of [ɒːi]
|kwoaie (gos), froai (twd)
|mooi (Nederlands)
|-
Regel 312:
==Spellingsregels==
===Wijzigingen en aanvullingen 2015===
*'''Wijziging''': De langgerekte i-klank, zoals gebruikt in het Gronings, wordt geschreven als /i/ (voorheen: /ea/).
*'''Wijziging''': Het Twents schrijft /oa/ voor de ''lichte lange o-klank'' (dus in plaats van /ao/) en /ea/ voor de lange e-klank (dus in plaats van /ae/).
*'''Aanvulling''': Aan het eind van een woord geen verdubbeling van de medeklinker, dus ''ik kan'' i.p.v. ''ik kann''. In het geval van 'glottale versterking' (met name in het Twents, meestal voorafgaand aan een t-consonant) kan er eventueel wel een dubbele consonant worden geschreven, bv. ''vie loatt'' en ''ie weett''.
===Hoofdletters en interpunctie===
Regel 336 ⟶ 340:
===Klinkers===
*De lange e-klank, zoals in het Franse ''militair'',
*De lange i-klank, zoals in het Nederlandse ''beer''
*De donkere lange o-klank{{Info|De Groningse oa: zo genoemd vanwege het veelvuldig gebruik in het Gronings, maar kan ook in andere dialecten voorkomen}} (klinkt als nl. n'''oo'''rd) wordt altijd als /oa/ geschreven (dus: goan, loat, proat in ondermeer het Gronings, ongeveer uitgesproken als goon, loot, proot).
*De lichte lange o-klank (klinkt als en. t'''a'''lk of nl. r'''o'''ze of z'''o'''ne) wordt overal (ook in het Gronings) als /ao/ geschreven (dus: aofmaoken, maor, praot, laot). Voor het zuiden van het Nedersaksische taalgebied betekent dit dat deze klank overal als /ao/ wordt geschreven.
*Afrondingen van klinkers door een j- of w-klank worden, zoals in het Nederlands, zo veel mogelijk geschreven als -i of -u (dus: ''luui'' en niet ''luuj'', ''kou'' (t tegenoverestelden van warmte) en niet ''kouw'').
**Uitzondering is wanneer er in plaats van een d-klank een j- of w-klank wordt gehoord (bv. lu'''j'''en en hou'''w'''en waar het overige taalgebied lu'''d'''en en ho'''ld'''en zegt) etc. (bekende woordbeelden als ''roo'''i'''e'', ''goe'''i'''e'', ''doo'''i'''e'' blijven onveranderd).
Regel 345 ⟶ 349:
*De Groningse/Noord-Drentse ee-klank die wordt gevolgd door een j-klank wordt geschreven als eei. Omdat in het Gronings vrijwel alle ee's als eei worden uitgesproken, volstaat daar ook gewoon ''ee''. In Noord-Drenthe, waar zowel de Groningse als de Drentse ee voorkomt, wordt wel altijd eei geschreven om hier onderscheid tussen te maken.
*De Groningse/Noord-Drentse oo-klank die wordt gevolgd door een w-klank wordt geschreven als oou. Omdat in het Gronings vrijwel alle oo's als oou worden uitgesproken, volstaat daar ook gewoon ''oo''. In Noord-Drenthe, waar zowel de Groningse als de Drentse oo voorkomt, wordt wel altijd oou geschreven om hier onderscheid tussen te maken.
*De lichte lange o-klank (ao) die wordt gevolgd door een j-klank wordt geschreven als /aoi/.
*De lange uu-klank die wordt gevolgd door een j-klank wordt geschreven als uui.
*De -ij/-ei-klank wordt geschreven naar Nederlands voorbeeld. Daar waar het Nederlands niet als voorbeeld in voorziet, wordt er gekeken naar de etymologie van het desbetreffende woord (twee > twei, drie > drij, die > dij, nieuw > nij), hierbij kan gekeken worden naar bv. het Oudsaksisch, Oudgronings, etc. of naar de Nederlandse klanken.
Regel 361 ⟶ 365:
*Plosieven, zoals bijvoorbeeld in het Gronings, worden niet geschreven, dus bv. niet ''phoesther'' voor ''poester''.
*Als een bepaalde medeklinker wordt verzacht doordat hij door een klinker wordt gevolgd, zal de schrijfwijze gelijk blijven, dus: kraande blijft kraante. Uitzonderingen zijn de s-z en de f-v, omdat deze ook in het Nederlands voorkomen.
*Aan het eind van een woord geen verdubbeling van de medeklinker, dus ''ik kan'' i.p.v. ''ik kann''. In het geval van 'glottale versterking' (met name in het Twents, meestal voorafgaand aan een t-consonant) kan er eventueel wel een dubbele consonant worden geschreven, bv. ''vie loatt'' en ''ie weett''.
*In het meervoud van sommige woorden valt de /d/ vaak weg, bv. laand > lanen, raand > ranen. Hier wordt de /d/ wél geschreven (want: stam + en), dus: laand > laanden, raand > raanden. In werkwoorden geldt hetzelfde principe, tenzij de stam van het woord ook zonder /d/ is, bv. "Ik vien(e)" > "Wulen vienen", "ik wor" > "wulie worren".
*In sommige dialecten komt t-deletie en d-deletie voor (bv. in het Nunspeets/Rijssens), in dergelijke gevallen worden de /t/ en /d/ wél geschreven (behalve als de uitspraak nauwkeurig moet worden weergegeven), bv. locht (niet: loch), emaakt (niet: emaak), heurden (verleden tijd van horen; niet: heuren).
Regel 385 ⟶ 389:
*De woorden ''dezelfde'', ''hetzelfde'', ''eenzelfde'' en ''zoals'' worden geschreven als ''de zelfde'', ''t zelfde'', ''n zelfde'' en ''zo as''.
*Het Nederlandse woord ''eens'' wordt geschreven als ''es'' of ''eens/iens/ai(n)s''.
*Het Nederlandse woord ''er'' wordt geschreven als ''der'' en niet als '''r''
*In woorden als ''zwart'' en ''word'' wordt de -r gewoon geschreven, ondanks dat deze niet wordt uitgesproken.
*Het voltooid deelwoord van samengestelde werkwoorden wordt zoveel mogelijk aaneengeschreven, wanneer dat tot een verkeerde uitspraak kan leiden wordt er een streepje tussen geschreven, bv. ''uutespreuken'', ''deuregaon'', ''aofestapt'', ''schonemaakt'', maar: ''in-egaon'', ''op-ezet'', bie-edaon (''inegaon'', ''opezet'' en bieedaon zouden kunnen leiden tot de verkeerde uitspraak ''ienegaon'', ''oopezet'' en ''bjeedaon'').
*Het gebruik van de verkorte en niet-verkorte lidwoorden niet door elkaar laten lopen (dus consequent: ''de, t, n'' óf ''de,
*Het verschil tussen de ''sch'' ({{IPA|[sx]}}, ''school''), ''sk'' ({{IPA|[sk]}}, ''skoele'') en ''sj'' ({{IPA|[ʃ]}}, ''sjoel'') komen wel tot uitdrukking in de spelling.
*De tussen-n wordt alleen geschreven wanneer deze gehoord wordt, bv. ''schaopevel'' (uitspraak: {{IPA|[sxɔːpəvɛl]}}, zónder hoorbare tussen-n) of ''schaopenvel'' (uitspraak: {{IPA|[sxɔːpm̩vɛl]}}, mét hoorbare tussen-n).
Regel 401 ⟶ 405:
===Gronings===
====Oldambt====
Mien brööiertje haar guster zööcht noar zien lözze cd's en het dij ien n deuske doan, zodat hai dij nait kwietroaken zol. Hai was twij doag leden bie mien omke op boerderij waest en dou haar hai heur mitnomen. Dou er moal bie de daaier kieken gong, was hom aine der oet valen. Soavends loat was mien brööier bie hoes kommen en vruig er aan mie: "Hest bie mien spaigelploatjes zeten?". Ik zee dat ik dat nait doan haar, maor hai mainde dat der aine vot was. Hysteries vloog hai deur t hoes
====Westerkwartier====
Regel 416 ⟶ 420:
===Twents (Rijssen)===
Mien breurken har gisteren ezocht
===Urkers===
Meen bruurtjen et gister ezocht naor z'n losse cd's in et ze in n dosien edaon, zodat ie ze niet kweet zou raken. IJ was aargister bij m'n ome op de boerderije ewest in toe ad ie ze mie-eneumen. Toe ie bij de dieren ging kieken, was er iene eut evullen. Savends laot was m'n bruur teusekeumen in vroeg an mij: "Aew je an meen cd's ezeten/ezieten{{Info|Vuur 1950: ezeten, nao 1950: ezieten}}. Ik zeen dat ik dat niet edaon adde, mar ij docht dat der iene vort was. Eut t redden vleug ie duur t eus ene en toe bedocht ie dat ie mit t dosien bij de lammetjes ewest adde. Toe ie naor meen ome toe rien in op t laand ging kieken, zag ie wat
===Veluws===
|