Mien breurken har gisteren ezocht noar zien lösse cd's en hef ze in eenn deusken edoan, zodat hee ze neet kwiet zol raken. Hee was twee daege leden bie mienen eum op de boerderieje ewest en to had hee ze met-enömmen. To at hee bie de deers gung kieken, was der ene oet evöllen. Soawends late was mien breur in t hoes ekömmen en vreug hee an mie: "He'j an miene spegelplaatjes ezetten?". Ik zea a'k det neet edoan har, mer hee meanden at der ene vort was. As nen gek vleug hee duur t hoes hen en to bedachten hee zikzelf det hee met t deusken bie de lammekes ewest har. To at hee noar mienen eum hen reed en in t laand gung kieken, zag e ne blauwe gleenstering in t grös. t Was zien spegelplaatjen en gelukkig was der niks met gebuurd. Hee beud mie vreandelik zinne verontskooldigings an vuur de antiegings. "Zö'w oargens hen etten goan?" vreug mien moor. Mien vaar zea: "Is good, mer neet zo deur heur, lewerd!", en doar gunge wie dan. To a'w gungen zitten vreug n ober wa'w dreenken wollen. Ik har n glaesken water en de rest wol wien. In enen zea mien vaar: "Gedooksemie, ik mut de sköpe nog voren!" Mien moor wördden hellig: "Kuiert neet zo hard! Det kö'j vanoawend ook nog wal!" Mien vaar veund t best en begun heanig an zinnen biefstuk. Geleuwt mie, as mien volk hen etten geet, dan kö'j der neet bie wean!
