:"''Johan Breve, will ick dij segghenn, make du ons hijr gheen Drentenn, off ick will opstaenn unnde wijll dij op kolenn leggenn, Du solte Bartoldt voer een redge kennen unnde mij voir een overrechter. Doe sprack Johann Breve unnde seijde: Leve joncker Reloff, ick will mit mijn Joncker gheen doenn hebbenn.''"
Hieroet bliekt ook dat aal loagen van de bevòlken doudestieds Grunnegs praitenproaten. Roelof van Ewsum was noamelk ain van de (belaang-)(ienvloud-)riekste luu ien de haile provìnzie. Opvalend is dat de klanken ai en ou nog nait weergeven worden. Of zai wel oetsproken wörren is man nait wis over. Wel kin man zèggen dat de oetsproak van klanken en kombinoatsies doudestieds aans was as nou. De oe zol middelkerwies as [euw] oetsproken wèst wezen, ien tieds dat de u de tegenswoordege [oe] was. De ij was middelkerwies de tegenswoordege [ie] en eij was de tegenswoordege [ij] of [ai]. Hou of dat mit ee, aa en oo zat, is dus nait haildaal bekend. t Kin wezen, kiekend noar t Duutsege karakter van de schriefwieze, wat loat is veur dij periode, dat, liek as ien t Westfeels, de klanken ai en ou schreven wörren as ee en oo. Ien [[Muunster]]se stadsdokumìnten bieveurbeeld binnen veul Westfeelse teksten vonden dij ee en oo beschrieven, mòr woarvan man wait dat dij klanken as ij en ouw oetsproken wörren.
