Verskil tüsken versys van "Nedersaksische Beweging"

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
'anfietern' vort: 't was gien beweging die echt 't volk d'rbi'j haalden
Regel 1:
De '''Nedersaksische Beweging''' is een term veur de - miest uut academici en schrievers bestaonde - beweging die rond de jaoren vieftig perbeerden de stee van 't [[Nedersaksisch]] te verbetern en contacten te leggen tussen de lu die in [[Nederlaand]] en [[Duutslaand]] gangs waren mit de streektaal en de Nedersaksische cultuur. Leidende personen in dizze beweging waren onder aandern [[Kornelis ter Laan]], [[Jan Naarding]], [[Herman Bezoen]], [[Arnold Rakers]] en [[Klaas Heeroma]], de leste vanof 't [[Nedersaksisch Instituut]] an de [[Rieksuniversiteit Grunning]].
 
De beweging organiseerden symposia, richtten een schrieversbond mit regionaole schrieverskringen op, bezon heur op menieren um 't Nedersaksisch an te fietern en kwaamp mit iene spelling veur 't hiele Nedersaksische taalgebied (de [[Vosbergenschriefwiese]]). Literaire bladen zoas ''[['t Swieniegeltje]]'' wördden op-ericht. As oaverkoepelnde term veur 't Nedersaksisch van Nederlaand en Duutslaand wördden wal 't woord 'moderspraoke' of 'modersproake' gebruukt. De driestigheid dan wal wèenst naor een krachtige Nedersaksische identiteit drokten hum bi'j partie mitwarkers uut as de 'twintigmiljoendreum': de zienswiese det twintig miljoen mèensen, 'van de Veluwe töt Sleeswiek-Holstien', de taal praotten en det zi'j hierdeur en deur heur edielde cultuur en lebensholding een ienheid zolden kunnen vörmen - al was d'r zopas nog oorlog ewest.
 
Teeng de jaoren zestig scheut 't aal minder op mit de beweging. Verscheiden bezielde mitwarkers, zoas Bezoen, [[Jan Jans]] en Naarding, waren hen-egaon (ebenas de veurbielddichteres [[Johanna van Buren]]), en de Vosbergenschriefwiese kwaamp niet van de grond. Intussen gungen aal meer olders [[Nederlaands|Nederlaans]]de standerdtaal praoten mit heur kiender. Een ni'je stimulans veur 't Nedersaksisch en wiedere streektalen kwaamp an 't end van de [[20e eeuw|twintigste ieuw]] mit de [[dialectrenaissance]], die meer van 't volk uutgiet in de vörm van beveurbeeld popmeziek en ziepriegen.
 
De dialectoloog [[Hendrik Entjes]], zölf betrökken, nuumde Arnold Rakers de 'theoreticus' van de beweging, mar vund 'Nedersaksische Beweging' een 'te groot woord'. De dialectoloog [[Harrie Scholtmeijer]] nuumt Bezoen, Ter Laan, Naarding en Rakers 'de founding fathers van de Nedersaksische Beweging in Nederland, zeker van de wetenschappelijke poot daarvan.'