Intrekkersmoal

t Intrekkersmoal mek deel oet van de noaberschapsgebroeken.

As dr ne verhuuzing was, of ne ni-je boerderi-je ebouwd wodden, mossen de ni-je leu aerst 'buurte maken'. Dat wil zeggen dat ze bepaalt wee't ze as eure noabers beschouwdn. In oldere tieden was dr ne strenge hiërarchie: dr was ne eersten noaber, tweeden noaber enzowieter. Meestieds wodden de noabers ekoazen, dee't mangs al eeuwen veur dat hoes de noabers waarn.

In sommige plaatsen gingen de anzeggers of ansprekkers de noaberschop rond, um te verkundigen, dat dr ni-je leu op de boerderi-je kwaamn.

De ni-je noabers heelpen met de verhuuzing, en t inrichten van t hoes. As dank wodden de ni-je leu verondersteld n intrekkersmoal te organiseren. Dat hoofn neet direct, iederene begreep da-j drok waarn met t inrichten van t ni-je hoes, moar langer dan n joar mos t toch neet duurn. In olde tieden waarn de noabers belangriek om van opan te können, en t intrekkersmoal deendn um mekare better te leern kennn

Traditioneel bestond t intrekkersmoal oet brood met brandewien, teggenswoardig (de traditie besteet nog steeds, o.a. op t Achterhookse platteland) wödt dr vake ne halve hane, karbonaadjen of schitzel in de panne gooit, en dut de Grolsch goeie zaakn.

Deur de komst van auto's, telefoon enzowieter, bunt de noaberschap tradities minder belangriek eworden, moar wödt t in sommige streken nog steeds arg wardeert as t wal gebeurt, en wodt sommige leu nooit echt accepteerd, as zee an de tradities neet metdoot.