Lammert Voos

Lammert Voos (Ainrom, 1962 is een Grunnings dichter en schriever.^[1] Hij schref in zowal 't Grunnings as Nederlaands.

Voos verhuusde op vierjaorige leeftied mit zien olders naor Frieslaand en gruide daor in de stad op.^[2] Geweld en alcoholmisbruuk speulden een rolle in zien femilie, en op zien veertiende raakte hij an de draank.^[3] Pas op latere leeftied wus hij 't zwaore drinken op te geven.^[4]

Voos was zanger en gitarist van de Friese garagerockband Umberto di Bosso é Compadres, die in 1984 opericht wördden as gelegenheidformatie um in Sneek in 't veurprogramma van The Cure te speulen. End 1988 wördden de band opeheven. Ok was hij docent poëzie an de Schrieversvakschoele in Grunning.^[5]

In 2008 debuteerde Voos mit de dichtbundel Klaai, waor de kritiek best aover te spreken was.^[6] In 2010 volgde de dichtbundel Grensman en in 2011 kwaamp e mit De stemmingsvreter, een bundeling körte verhaalties en notities die eerder op zien weblog hadden estaone.

Ok in 2011 wördden Voos stadsdichter van Dèventer, wat e töt 2013 ewest hef.^[7] De dichtbundel Mien zinloze aanwezeghaid kwaamp uut in 2012. Zölfs buten streektaalkringen waren critici slim enthousiast aover dizze bundel.^[8] De bespreker van Meander Magazine schreef:

[De gedichten] laten zich lezen als volkomen vanzelfsprekend, de vanzelfsprekendheid van de kwelders waar hij het over heeft, of van ‘waarkloze dukdaalven’ (uit: ‘op Polderziel’). [...] In deze bundel lijkt het bijna altijd winter. De elementen waaraan je op dat ruige vlakke land bent overgeleverd, worden bijna tastbaar. [...] Aan Bukowski doen de veelvuldige inname van jenever denken, en de soberheid, de beknoptheid. Deze poëzie heeft een ander soort rauwheid: ze is puur. Aan Dylan Thomas lijkt deze poezie meer verwant, want wat een taalmuziek componeerde deze man!^[9]

In 2013 verscheen onder de titel De terugkeer van het haringorakel een bundeling blogs, verhalen en notities. 't Aandere jaor kwaamp Gram uut, de eerste roman van Voos. De essaybundel Samsara, aover vlochtelingen, migratie en verlangst, volgde in 2015. Ok det jaor verscheen de dichtbundel Rigor, mit illustraties van bieldend kunstenares Heleen Simons. In 2016 verscheen de non-fictietitel Abdou en de anderen, daoras e verslag in deu van zien ervarings as vlochtelingenwarker. In 2018 volgde de novelle Malterfoske (verzungrunnings veur 'treiterbossien'), een verhaal ebaseerd op Voos zien stoere jeugd.^[10] Dit boek wördden enomineerd veur de pries Beste Groninger Boek.

Wark van Voos is ok in verzamelbundels verschenen, waoronder Verrassend Nedersaksisch (Kleine Uil, 2010).

Zölfstandige publicaties

2008 Klaai. Gedichten (De Contrabas, Utrecht etc.)
2011 De stemmingsvreter. Kort proza (De Contrabas, Utrecht etc.)
2012 Mien zinloze aanwezeghaid (Kleine Uil, Stad)
2015 Rigor (gedichten; illustraties Heleen Simons) (Stanza, Amsterdam)
2016 Abdou en de anderen. Ooggetuigenverslag van een ex-vluchtelingenwerker (non-fictie) (AFdH Uitgevers, Eanske)
2018 Malterfoske. Een novelle (AFdH Uitgevers, Eanske)

Bronnen

[1] Lammert Voos in de Nederlandse Poëzie Encyclopedie

[2] Vraoggesprek mit Lammert Voos veur Radio 1

[3] 'Hoe Lammert Voos zich ontworstelde aan zijn ellendige jeugd in Groningen en zijn alcoholverslaving', vraoggesprek in De Volkskrant, 11 meert 2019

[4] Vraoggesprek mit Lammert Voos veur Radio 1

[5] Bespreking van Malterfoske op Literair Nederland

[6] Webloug aover Lammert Voos

[7] Webstee De Deventer Dichter aover Lammert Voos as stadsdichter van Dèventer

[8] Webloug aover Lammert Voos

[9] Bespreking van 'Mien zinloze aanwezeghaid' deur Levity Peters veur Meander Magazine

[10] 'Hoe Lammert Voos zich ontworstelde aan zijn ellendige jeugd in Groningen en zijn alcoholverslaving', vraoggesprek in De Volkskrant, 11 meert 2019

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]