Mien Drenthe
Mien Drenthe is een Drèentstaolig leeidtie. ’t Is een vertaoling van ’t leeidtie ‘Mijn Drenthe’, in 1928 schreven deur Jan Jantinus Uilenberg (1881-1962) en in jannewaori 1930 veur ’t eerst publiceerd in maondblad ‘Drente’. Veul mèensen meeinen dat ‘Mijn Drenthe’ ’t Drèentse volkslied is, mor dat is niet waor. De Provinciaole Staoten van Drenthe hebben ‘Mijn Drenthe’ nooit officieel erkend as Drèents Volksleeid.
In 1992 hebben der stukken in de kraanten staon, die zeden dat ‘Mijn Drenthe’ een vertaoling weden zul van een older Drèentstaolig leeidtie ‘Mien Drenthe’. Jan Jantinus Uilenberg zien pap, Jan Uilenberg (1840 - 1930), zul die omendebij 1898 schreven hebben. Dat, Uilenberg junior zul zien pap plagieerd hebben. Dit bliekt niet waor te weden en wel om de volgende redens.
De leeidtiesbundel ‘Een alleen’ oet 1898 waor ’t Drèentstaolige ‘Mien Drenthe’ in staon zul, steeit naargenswaor in bibliografische naoslagwaarken beschreven. Dr. Henk Nijkeuter hef in Waardeel 2, 2002, overtugend antoond dat de Drèentse versie een vertaoling is van ’t Nederlandstaolige ‘Mijn Drenthe’. Wel of dizze Drèentse vertaoling schreven hef is nooit dudelk worden, mor Jan Uilenberg, de pap van Jan-Jantinus kan ’t niet west weden. De olde Uilenberg is geboren en opgruid op Zuudwolde, mor in de Drèentse vertaoling van ‘Mijn Drenthe’ staon woorden oet aander plaotsen van Drenthe as moeke, oes, vaoders, bewaort en naom. Woorden die Jan Uilenberg op Zuudwolde omendebij 1900 niet bruukt hebben zol.
Woorden as taoke, verhaoltien, kwam saom, eraokt, emaokt, war, lichte, schaopenklokkies worden misschie deur een Hollander wel zeein as schier Drèents, mor het binnen van oorsprong gien Drèentse woorden. De Nederlandse woorden in ‘Mien Drenthe’ zoas eenvoud, schoonheid, steeds, vrolijk, vrienden, menig, henen, zoete, lentes, broedt en schoonste wiezen ok op een vertaoling oet ‘t Nederlaands.
Tekst
bewark| Nederlaands | Drèents |
|---|---|
|
|