Oostfalen

Oostfalen (Ostfaolen) was ene van de 4 gebeedsdeale van et olde stamhartogdom Saksen in de vrogge middeleeuwn. Et was eleagen tussen den Wezer, Elbe, Saale en Unstrut, in et zuden van et hudege Nedersaksen en Saksen-Anhalt. De aandere 3 Saksiese gebeden waren Engern, Noordalbingië en Westfalen.

In de Annales regni Francorum wodden de bewonners van Oost- en West-Falen veur et eerst eneumd bi-j de beskrieving van et joar 784, toon Karel de Grote en zienen oldsten zönne Karel ten striede trokken teggen de Saksen; Karel de Grote teggen de "Ostfalaos" en zienen zönne teggen de "Westfalaos".

Woarschienlek is et woord "falen" verwant an et Latiense "planus", in de betaekenis van veld of vlaakte. Oostfalen was dus et oosteleke laand van de Saksen.

De anduding van de regio as Oostfalen is later in onbruuk eraakt; et dialekt van de bewonners wöd teggenwoordig wal Oostfaals eneumd.