Verskil tüsken versys van "Vikings"
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
fixing doi from hijacked website, see here |
K VerNSSed en versassisked - WIU |
||
Regel 1:
{{Etelazie}}[[Bestaand:Wikinger.jpg|thumb|right|300px|
Disse Noormänne
t [[Ooldnoors]]e vrouwelike zelfstaandige naamwoard ''víking'' duudt op ne oawerzeese verkenningstocht. t Steet in verskilnde [[Runes (skrift)|runes]] oet de Vikingtied as ''fara í víking'' (''In wieking voarn'', ''op verkenning goan''). t Is te vergeliekn met t [[Neersassies]]e ''oetwiekn noar''. In latere tekstn, zo as de Ieslaandse [[Sagen]], steet de oetdrukking "op wieking goan" vuur piraterieje of oawervaln pleegn, en nit allene mear zeetochten vuur haandel. t Verwaante Ooldnoorse männelike woard ''víkingr'' keump völle vuur in de [[Skaldiese dichtkeunst]] en op verskeaidene runesteender oet de Vikingtied; doar steet t vuur "zeeman" of "krieger" den't metgeet op oawerzeese tochtn.<ref>[http://books.google.com/books?id=wyG3HnK0qREC&dq Faarlund, Jan Terje. The Syntax of Old Norse By ; p 25] ISBN 0-19-927110-0; ''The Principles of English Etymology'' By [[Walter W. Skeat]], published in 1892, defined '''Viking''': ''better Wiking, Icel. Viking-r, O. Icel. *Viking-r, a creek-dweller; from Icel. vik, O. Icel. *wik, a creek, bay, with suffix -uig-r, belonging to ''[http://books.google.com/books?id=ls4CAAAAIAAJ&dq Principles of English Etymology By Walter W. Skeat; Clarendon press; Page 479]</ref> Dissen vorm steet ook as vuurnaam op wat [[Zweedn|Zweedse]] runesteender. Dr is hoaste gin bewies vuur nen slechten bieklaank an den naam an t eande van de Vikingtied. n Naam sleug op ne aktiviteit en de leu dee't doaran metdeedn, en nit op ne kulturele of ethniese groep. ▼
== Naamoorsprung ==
▲
Årtsbisskop [[Adam van Bremen]], den as de Geskydenisse van Årtsbisskoppen van [[Hamburg]]-[[Bremen]] skreav, gebröäk de name ''viking'' üm [[piraat (zee)|seyröyvers]] en skandinaviers med an te düden. Net as in et oldnoorske gebruuk bedoolden hee der gin lüde of ne speciale kultuur med. In [[middelengelsk]]e tekste kümt et woord nit vöär.
Oaver den oorsprung van et woord 'viking' beståt verskeidene denkwyses. Uut undersöök blikt dat et woord stamt van vöär de tyd at de noordwestelike germanen de technik van et skeypsseil under et knee kreagen. In oldfreeske geskrivten steyt et woord andüded med nen palatalen k. Dat segt geleyrden dat et woord al bestünd vöärdat dee palatalisaty vöärköm, düs in de [[5e eeuw|5. eywe]] of noch eyrder. In dat geval düden et woord up de olde skandinaviske afstandsmåte uut de seyvårt: ''vika''. Et kan good weasen dat dårmed de afstand bedoold wör wat eyne ploge roiers af kunde leggen. Et oldnoorske (vrouwelike) ''víking'' (sou as in de segswyse ''fara í víking'') kan sou düded hebben up ne seyreise wårby roiers mekander in plogen afwesselden. As se noch gin seil hadden, stünd ne roierswesseling gelyk an ne lange reise. Nen (manneliken) ''víkingr'' was dan eyne den as medgüng. Sou stünd et woord 'viking' nit medeyne vöär skandinaviske seyvårders, mär is der dat händig an in ekömmen do as se machtiger begünnen te worden.
De [[sproakenkeunde|herkomst]] van et woord vöär de afstandsmåte ''vika'' ligt in et oldskandinaviske warkwoord ''víka'' ([[Oldyslandsk]] ''víkja''). Dat beteykenden
'terügge trekken, med et getyde med beweagen, medgeaven, wyken'. Et beskrivt et beald van nen vermöden roier den as upskuvt (wikt) van de roibanke. Nen frisken roier neamt syne steade in en geyt wyder med roien. Dårnöast likt et woord slim up et woord vöär ''weake''. Söäven dage was de wesseltyd van de weakengoden.
t Idee van t verbaand tusken de wöarde Viking en ''vika'' is duur veer ofzeunderlike oonderzeukers al oetdacht vanof [[1980]], en wörd duur de meeste gelearde leu annömn. Dr zeent normaalsprökn twee aandere verkloarings:
|