t Wurstfries was t Friese dialekt dat spreuken wordde in t laand Wursten, ten noorden van Bremerhaven. t Beheurt mit t Harlingerfries, t Wangeroogs en t nog bestaonde Selterfries tot t Oosterlauwers Fries.

t Laand Wursten beheurde vanoolds niet tot t Friese kolonisaosiegebied, mar in de laete middelieuwen vestigden de Friezen heur der ok. Vanof t einde van de vieftiende ieuw begint t Fries staorigan uut te starven, mar in t laand Wursten weet t nog ienige tied staand te hoolden. An t einde van de zeuventiende ieuw kommen der twie woordeliesten uut die dit dialekt beskrieven. t Wurstfries moet zo an t begin van de achttiende ieuw verdwenen wezen.

t Wurstfries was n volslegen unieke tael: in n protte woorden verdween de stamklinker en bleef de niet-beklemtoonde vokaol over (starker nog: hi'j gruuide vaeke uut tot n lange klinker), terwiel t in alle aandere Germaanse dialekten aandersomme is. Zo wordde t Ooldfriese sunu ("zeune") in t Wurstfries snuh, en sumur ("zoemer") wordde smuhr.

Dit artikel is skreaven in et stellingwarvsk, in de Algemene Nedersaksiese Schriefwieze.