Hypercorrectie is een taolverschiensel waobie de spreker een zogenaamde taolfout onterecht 'verbetert'.

Sprekers die der best doen um 'netjes' te praoten gaon soms een bietjen te veer as ze een goed woord anzien veur een dialectwoord. As ze 't woord op dezelfde menier 'verbeteren' as ze dat bie een dialectwoord zouwen doen, is der sprake van hypercorrectie.

De dubbele ontkenning wort heel soms gebruukt um de ontkenning nog staarker te benaodrukken. Wa-j eigenlijks doen is de ontkenning ongedaon maken, zoas in: "Ik gao nooit niet naor Jepan."

Veurbeelden

bewark

In streektaol he-j vanzelf oek hypercorrectie:

  • Een Grunninger zeit dat ze naor de 'bioschoop' gaot, umdat de klank 'sk' as plat ezien wort.
  • Hi'j haolt ok 'n 'puitje met bijslook' (van 't Grunningse puutje en 't Nederlaandse bieslook). Dit soort fouten kommen veuraal bie kinder veur van jonge leeftied.
  • Veluws: schem en schaal veur jam en sjaal (Putters).
  • As minsen West-Veluws preberen te praoten en je klaogen dat je te klien bin zegen veur je klagen da-j te klein bin (de ao in 'klaogt' heurt der [in de meeste daarpen en stejen] niet in thuus; dat je wort samen-etrökken tot da-j(e) en; de ei blieft gewoon een 'ei' dus gien ie).