Kees Visscher
Kornelis Hendrik (Kees) Visscher (Wòlle, 8 febrewaori 1930 – n Daam, 20 april 2007) was een Grunningstalige schriever en verhalenverteller.
Visscher gruide op in Hogezaand. Hij begunde te schrieven in 't Nederlaands, mar stapte al rap aover op 't Veenkeloniaole Grunnings. Zien verhalen stunden onder meer in de Grunninger tiedschriften Toal en Taiken (daor as e redacteur van ewest hef) en Krödde en in 't Oost-Friese Diesel. Ok verscheen wark van hum in de Winschoter Courant en 't Nieuwsblad van het Noorden. Onder de titel "Zo dag en deur" las e een bulte eigen verhalen veur op Radio Noord, die ok in drei bundels uutegeven wördden. Mit humoristische vertellegies gunk e vake de pervincie rond.
In Visscher zien literaire verhalen speult meermaols zien autobiografische herinnerings an de Tweede Wereldoorlog, die as e belèefde in Hogezaand. Veurbielden van zokke verhalen bint "Morellen", "Oranjebitter", "Appels in t paark" en "Martha". Veur zien verhalenbundel Appels in t paark kreeg hij in 1986 de Literaire Pries van Stichting t Grunneger Bouk. In 1997 kende de Duutse stad Leer hum de Wilhelmine-Siefkes-Pries toe veur vier verhalen die later in de bundel Oranjebitter kwamen te staon. In 2006 ontvöng e de Wessel Gansfortpries, de tweejaorlijkse culturele pries van pervincie Grunning.
Töt zien pensionering warkte Visscher bij eerappelmaalbedrief AVEBE. In 1970 verhuusde hij naor n Daam, waor hij op 77-jaorige leeftied uut de tied kwaamp. In 2011 höld stichting Kunstgaang Kaampke in Stedum een Kees Visscherdag, waorop volk det drok op zien wark was daoruut veurlas. Hij was de va van kurendriever Bert Visscher en van columnist en journalist Jos Visscher.
Citaot
bewark- Over t spoor reden de traainen noar Schanze en noar Stad. Noast t spoor haar je din de spoorwieke vol raait en gedaaierte, de wiekswale, de klinkerweg, de riebe, de wonentjes en de toentjes en d'iesboane doar achter: dat was de wereld doar wie touhuilen boeten schoultied, bliede, grammieteg, ofgunsteg of verdraiteg, mor zunder rust of duur. n Smale wereld, en toch braid genog veur ons, dou nog.
- Nou ja, en je haren Roza Stubbe. Bietieden draaiden Berend en Raaintje heur aarm achter heur rugge om en ruipen: "Hou haitst doe?" "Roza." "Hou nog meer?" "Roza Stubbe." "Doe logst." "Roza Stutterbek." Din laagden de jongens, mit braide glieven van bekken. En Roza schraifde, t dee zeer: heur aarm, en ook van binnen, mog j'aannemen.
- Uut: 'Oranjebitter', in: Kees Visscher, Oranjebitter. Verhoalen (Staalboek Veendam, 1999; eciteerd uut de tweede drok, 2003, blz. 19)
Boeken
bewark- Appels in t paark (verhalen, Stichting t Grunneger Bouk, 1985)
- Zo dag en deur. De vertelstertjes van Radio Noord (Mollebone Literair/Stichting t Grunneger Bouk, 1987)
- Zo dag en deur 2. n Nije riege vertelstertjes van Radio Noord (Staalboek Veendam/Stichting t Grunneger Bouk, 1987)
- Zo dag en deur 3. Nog n riege vertelstertjes van Radio Noord (Staalboek Veendam/Stichting t Grunneger Bouk, 1991)
- Martha. Vertelsters van d'spoorwieke (verhalencyclus, Staalboek Veendam/Stichting t Grunneger Bouk, 1992)
- Klaaine nachtmeziek. Lichtvoutige vertelsters van Radio Noord (Staalboek Veendam, 1997)
- Oranjebitter. Verhoalen (Staalboek Veendam, 1999; tweede drok 2003)
- Juffrouw Fictorie. Verhalen (naor 't Nederlaands bewarkte verhalen uut Appels in t paark en Oranjebitter, Noordboek, 2000)
- Veur die allain. Verhoalen (Staalboek Veendam, 2002, mit spaigelploatje)
- Martha. Een vertelling (Bzztoh, 2005, Nederlaandstalig)
Uutgaonde verwiezings
bewark
|
Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents. |