Regionalisme (Nederlaand)

't Regionalisme as cultureel-poletieke stroming in Nederlaand vanof de negentiende ieuw is 't streven naor grotere zölfbeschikking, en 't töt uutdrokking brengen van de eigenheid in beveurbield de bouwkeunst, in de eigen regio ten opzichte van de centraliserende macht van de Raandstad en de uniformering as gevolg van schaalvergroting. De Raandstad slag op de grote steden in 't westen van 't laand die op gebied van poletiek, media, warkgelegenheid, taal, toerisme, imago van Nederlaand in de wereld enzowieder de bokse an hebt, lu uut 't hiele laand en uut 't butenlaand anzoegt en wille hebt van een veurbieldfunctie.

In noord- en oost-Nederlaand bint de mieste regionalistische bewegings en initiatieven vanolds ericht op de eigen pervincie (zoas Grunning of Frieslaand) of op een kleinere (Twente) of grotere (Grunning mit Drenthe) regio. Det ziej weerumme in 't onstaon van de regionale umroepen, die uutendelijk op pervinciaal niveau inericht wördden. Toch kwaamp 't mangs van briedere samenwarking, zoas in de jaoren vieftig de bemuienissen um oost-Nederlaand te emanciperen mit as biendende factor de Nedersaksische taal (de Nedersaksische Beweging). Daorbij wördden ok ansluting ezöcht op de historisch stark mit oost-Nederlaand verknupte angrèenzende regio's in Duutslaand (Oostfrieslaand, Emslaand, Graofschop Benthem, Mönsterlaand).

Bronnen

• Löwik, F.G.H. (2003), De Twentse Beweging: strijd voor modersproake en eigenheid (proefschrift, Rieksuniversiteit Grunning)

Dit stok is eschreven in 't Zuudwest-Drèents.