Hermen Bomhof
Hermen Bomhof (Apeldoorne, 4 febrewaori 1919 - 1988) was een Veluwstalige journalist, dichter, liedtekstschriever en revueartiest.
Bomhof is geboren op 't laandgoed Hohenheim tussen Apeldoorne en Dèventer. Zien va was daor eerste knecht en wördden vervolgens boer in de Beemte benoorden Apeldoorne, daor as 't gezin henne verhuusde. Later woonde Hermen Bomhof in Ugchelen onder de rook van Apeldoorne.
Bomhof zol onderwiezer wörden, mar daor waren der in de jaoren dartig te veule van. Daorumme gunk e an 't wark bij de Gelders-Overijsselse Slachtveeverkoopvereniging. Alle weken töt meie 1940 had e een gedicht staon in 't neisblad Salland en in 't Gelders Landbouwblad. In de oorlog zat e ondergedoken umme niet in Duutslaand tewarkesteld te wörden. Hij was redacteur bij de Wegener-bladen en schreef gedurende tientallen jaoren gedichten en columns in 't Oost-Veluws veur kraanten en tiedschriften. Een kleine twintig jaor, töt 1975, was e journalist bij de Nieuwe Apeldoornse Courant/Noord-Veluws Dagblad. Ok schreef e revues, openlochtspöllen en teksten veur streektaalzangers. Mit de vrouwe, Dinie Woudenberg, bracht e van 1945 töt 1980 cabaretpergramma's as 't duo Bomhof.
Zien liefhebberijen betröffen 't streekgebeuren, de netuur, 't teniel en de letterkunde. As volksdichter kuj hum wal vergelieken mit de populaire Sallaandse dichteres Johanna van Buren. Zien toon was mangs meer sarcastisch en melancholisch; zo schreef e oaver 'de grote ramp' (de Tweide Wereldoorlog), milieuversmering en geleufstwiefel.
Bij De Tijdstroom in Lochem verscheen in 1947 Bomhof zien dichtbundel 'n Göpse Gelderse Reussies. Vanof de oprichting in 1955 töt 1986 zat hij in 't bestuur van de Dialektkringe Salland en OostVeluwe. In 1978 vescheen bij 't 75-jaorig jubileum van de Nieuwe Apeldoornse Courant/Noord-Veluws Dagblad de bundel Zó was 't. Een streekeigen bundel gedachten en gedichten van Hermen Bomhof, uutegeven deur det kraantenconcern. In 1987, een jaor veur zien wegraken, verscheen bij de Iesselakkedemie in Kampen zien verzamelde dichtwark onder de titel Van weerskanten vremp.
Uut Bomhof zien gedicht Landverhuuzer:
Un entenvloch snort vot en trekt al groter strepen
hoog in de meertse loch. De westenwind stek op,
die van de bossen kump. O, God, nooit he’k begrepen,
dät veur dit slechte land mien ’t hät zo heftig klop.
Bronnen
bewark- Hermen Bomhof (1987), Van weerskanten vremp, Kampen: Iesselakkedemie (verzamelde gedichten)
- Hans Keuper, Hermen Bomhof, Ton Kolkman en Herman Oltvoort (red.) (1984), 't Witte peerd: Verhalen en gedichten in dialect uut Oostnederland, Doezebarg: Rabeling