Hermen Bomhof
Hermen Bomhof (Apeldoorne, 4 febrewaori 1919 - 1988) was een Veluwstalige dichter en liedtekstschriever.
Bomhof is geboren op 't laandgoed Hohenheim tussen Apeldoorne en Dèventer. Later woonden e in Ugchelen onder de rook van Apeldoorne. Hi'j was redacteur van de Wegener-bladen en schreef gedurende tientallen jaoren gedichten in 't Oost-Veluws veur kraanten en tiedschriften. Ok schreef e teksten veur streektaalzangers.
Zien liefhebberi'jen betröffen 't streekgebeuren, de netuur, 't teniel en de letterkunde. As volksdichter kunden ie hum wal vergelieken mit de populaire Sallaandse dichteres Johanna van Buren. Zien toon was mangs meer sarcastisch en melancholisch; zo schreef e oaver 'de grote ramp' (de Tweide Wereldoorlog), milieuversmering en geleufstwiefel.
In 1987, een jaor veur zien wegraken, verscheen bi'j de Iesselakkedemie in Kampen zien verzamelde dichtwark onder de titel Van weerskanten vremp.
Uut Bomhof zien gedicht Landverhuuzer:
Un entenvloch snort vot en trekt al groter strepen
hoog in de meertse loch. De westenwind stek op,
die van de bossen kump. O, God, nooit he’k begrepen,
dät veur dit slechte land mien ’t hät zo heftig klop.
Bronnen bewark
- Hermen Bomhof (1987), Van weerskanten vremp, Kampen: Iesselakkedemie (verzamelde gedichten)
- Hans Keuper, Hermen Bomhof, Ton Kolkman en Herman Oltvoort (red.) (1984), 't Witte peerd: Verhalen en gedichten in dialect uut Oostnederland, Doezebarg: Rabeling