Roelof Sieben

Roelof Sieben ('t Wold, 1919 - Möppelt, 2006) was een schriever in 't Drèents en Nederlaands.

Sieben zien moe kwaamp vrog uut de tied, waornao e opgruide bij pleegolders op Fört in de destiedse gemiente Zuudwolde. Hij warkte as boerenknecht, vertegenwoordiger, winkelier en heufd van een bejaordenhuus. Wegens verslechterend zicht mus e mit 't wark uutscheiden. De schrieverije naamp juust toe, waor e een speciale typemesiense veur gebruukte mit grotere letters en laampen dernaost veur extra locht. Hij schreef gedichten veur kiender, streekromans en humoristisch wark.

Ok gaf Sieben conferences mit gedichten en veurdrachten op brulften en partijen. In Oes eig'n Kraantien, 't weekblad van zien woonplaatse Sweel, stunden van hum onder de titel De wereld van Joppie meer as honderd humoristische stokkies, die later ebundeld wördden.

't Onofficiële Drèentse volkslied Mijn Drenthe deur J.J. Uilenberg was Sieben niks wies mit; hij schreef daorumme een alternatief volkslied van negen coupletten, Oens Drenthe.

De leste jaoren van zien leven woonde Sieben in verpleeghuus De Schiphorst in Möppelt. Hij en zien vrouwe hadden drei kiender en zes kleinkiender.

Boeken

Van heuren zeggen (vertellegies en riempies, Zuudwolde 1983)
Een stuk of wat lösse centen (gedichten veur kiender, Zuudwolde, 1984)
Van de mörreng tot de aovend (historische streekroman, Zuudwolde, 1986)
Van komen en van gaon (vervolg op Van de mörreng tot de aovend, Zuudwolde, 1988)
Waar liefde woont (1989)
De jonge Johanna (1991)
De wereld van Joppie (humoristische stokkies, zunder jaortal)
De veurdeur is lös (zunder jaortal)

Citaot

Het is half vieve in de mörreng. Het liekt wel een echte zomerse mörreng, hoewel het nog achter in meie is in het jaor achttienhonderd en viefenzeuventig.

In het oosten begunt de locht mooi rood te kleuren, en het zal niet lange meer duren, of de zunne zal heur eerste straolen laoten schienen aover det nog zo röstige hoekien grond van Zuudwest-Zuudwolde, waor nou nog de stilte heerst in de törfmakershuusies en in de kleine keuterijgies an en in de buurte van de Förtwieke.

De stilte heerst al niet meer in de simpele kleine kiephokkies die bij de huusies staot, want de hanen bint al drok doende de neie dag an te kondigen, deur zo hard meugelijk kreiend de kiepen en de mèensen wakker te maken.

Mar ok de veugels bint al drok doende um wat leven in de brouwerije te brengen, de doeven koert in de bomen, en de wilde endten en de wilpen bint al drok in de weer baoven de heidevelden en de vèneplassen. De neie dag is op komst, dat is goed te marken.

Uut Van de mörreng tot de aovend (1986) deur Roelof Sieben, in: Rouke Broersma (red.) (2003), Scheupers van de taol: Bloemlezing van de Drèentse Schrieverij 1837-2003, Zuudwolde: Stichting Het Drentse Boek (blz. 94)

Bronnen

Rouke Broersma (red.) (2003), Scheupers van de taol: Bloemlezing van de Drèentse Schrieverij 1837-2003, Zuudwolde: Stichting Het Drentse Boek (blz. 94-95)
Huus van de Taol aover Roelof Sieben (eraodpleegd op 11 november 2021)

Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents.