Duve
n Duve of doeve (Columbidae) is n voegelsoort die veule veurkömp. In Nederlaand he'j n paor duvesoorten, waorvan sommigen der eigen stark an de meens an-epast hebben. De rotsduve bieveurbeeld is n veurouwer van de tamme stadsduve die'j overal in de grote stejen zien, volgens sommigen luui soms zelfs te veule. Veur veule meensen is de stadsduve dé duve, mer n duve as de Turkse tortel of de houtduve kömp oek aordig vake veur in Europa.
Tamme duven bewark
Duven wörden al ieuwig lange ehöllen deur de meens; as pluumvee, um ze (in duvetillen) vet te mesten en op te eten, mer veural oek as postduve vanwegen der goeie oriëntasievermeugen. Al in de vuufde dynastie van t ouwe Egypte (±2000 veur Christus) bestungen der al tamme duven. Hiervan bin tekeningen evunnen in n graf uut disse periode. In de Tachtigjaorige Oorlog wördden de duve al gebruukt um tiejigen te doon vanuut bezetten stejen. In de Eerste Weerldoorlog gebruukten t Duutse leger én de geallieerden postduven.
De duve as symbool bewark
De duve steet symbool veur verschillende dingen.
- Personifikasie van de vree, t hef dan vake n olieftakke in zien bek, in tegenstelling tot de rave. Dit zie'j weer in t verhaal van Noach.
- n Duvepaortjen is t symbool van de liefde. Vake is dit t attribuut van Venus.
- t Christelike symbool veur de Heilige Geest, naor de woorden van Johannes de Deuper: En Johannes getuugden: ‘Ik heb de Geest as n duve uut de hemel zien neerkoemen, en hij bleef op hum rusten.’ (Johannes 1:32).
- De ziel. Op ouwe schilderiejen steet soms n nonne aofebeeld waorbie n duve uut de mond kömp vliegen. De ziele verlöt dan t lichaam.
- n Duve mit n flesjen in de snavel is t attribuut van Remigius.
Nedersaksies bewark
|
|
Uutgaonde verwiezingen bewark
|
Commons: Duve - plaatjes, filmkes en/of gelüüdsbestanden. |
|
Dit artikel is eskreaven in et westveluwske dialekt van Nunspeet, in de Algemene Nedersaksiese Schriefwieze. |